Οι περισσότεροι από εμάς θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες με κάποια περιγραφή στην πορεία της ζωής μας. Εάν είμαστε τυχεροί, θα μας κάνει πιο ανθεκτικούς και συμπονετικούς και πιθανώς θα εμβαθύνει την πνευματικότητά μας. Στην περίπτωση της 75χρονης Δέσποινας Βιτσάκου, κάτοικος του St Basil’s Lakemba, η στενοχώρια έχει επισκιάσει μεγάλο μέρος της ζωής της και την έκανε το δυνατό αλλά ευγενικό άτομο που είναι σήμερα.

Λίγο μετά τη μετανάστευση από την Ελλάδα στην Αυστραλία το 1969, γνώρισε τον σύζυγό της και έμεινε έγκυος. Αυτό που θα έπρεπε να ήταν ένα χαρούμενο κεφάλαιο της ζωής της έγινε γρήγορα τραγικό, όταν χώρισε τη νεογέννητη κόρη της αμέσως μετά τη γέννα, ενώ ο σύζυγός της την είχε δώσει για υιοθεσία χωρίς τη συγκατάθεση της Δέσποινας.

«Ακόμη και τη μέρα που γέννησα, κράτησε τις προθέσεις του μακριά μου», αφηγείται δακρυσμένη. «Στην αρχή μου είπαν ότι το μωρό είχε καρκίνο στο μάγουλό του και θα έμενε στο νοσοκομείο μέχρι να βελτιωθεί – κάτι που ήταν ψέμα. Αργότερα, μου είπαν ότι το μωρό θα παρέμενε στο νοσοκομείο και θα το έβαζαν για υιοθεσία γιατί ο σύζυγός μου δεν το ήθελε».

Συντετριμμένη και μίζερη στη δυστυχισμένη σχέση της, η Δέσποινα ήθελε να επιστρέψει στην Ελλάδα, ωστόσο ο σύζυγός της κατέστρεψε το διαβατήριό της με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τον αφήσει. Αργότερα έμεινε ξανά έγκυος και εκείνος την ανάγκασε να αποβάλει το μωρό στους τέσσερις μήνες.

«Μέρα και νύχτα προσευχόμουν στον Κύριο να μου δώσει δύναμη», αφηγείται η Δέσποινα. «Δεν είχα κανέναν στον κόσμο, έτσι απλά συνέχισα, αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω». Είναι δύσκολο να κατανοήσεις τα δεινά που έχει υποστεί η Δέσποινα, αν και αντιλαμβάνεσαι το μέγεθός της όταν εξηγεί: «Κλαίω 50 χρόνια».

Έχοντας καρφώσει για την κόρη της από τότε που την έχασε, η Δέσποινα κατάφερε τελικά να ξεκινήσει τη διαδικασία να την εντοπίσει στις αρχές του 2020, αφού ο σύζυγός της είχε τροχαίο ατύχημα και τελικά μπορούσε να ενεργήσει χωρίς να απαιτήσει την υπογραφή του. Μια φίλη της (σύζυγος ενός Έλληνα ορθόδοξου ιερέα) συνέβαλε καθοριστικά στον εντοπισμό της κόρης της, αλλά δυστυχώς ήταν πολύ αργά. Αποκαλύφθηκε ότι η κόρη της, η οποία ονομαζόταν Λίζα Μαρί, είχε πεθάνει δύο χρόνια πριν από καρκίνο. Η Δέσποινα αργότερα έμαθε ότι η Λίζα Μαρί είχε προσπαθήσει να βρει τους γονείς της το 1992, ωστόσο δυστυχώς δεν υπήρχαν τότε δρόμοι για να γίνει αυτό δυνατό.

Το απροσδόκητο ασήμι ήταν ότι η Λίζα Μαρί είχε αφήσει πίσω της δύο κόρες – την Αλέξη, 13 ετών, που εξακολουθεί να πηγαίνει στο σχολείο και την Κέιτλιν, 27, δικηγόρο. Ενώ παραδέχεται ειλικρινά ότι εξακολουθεί να «εννοείται» να γίνει γιαγιά και δεν είχε ακόμη συναντήσει τα εγγόνια της προσωπικά λόγω του κορωνοϊού, είχε τηλεφωνικές συνομιλίες και με τα δύο κορίτσια και της έστειλαν φωτογραφίες των ίδιων και της εκλιπούσας μητέρας τους. Όταν ρωτήθηκε για τις συμβουλές της προς άλλους που περνούν δύσκολες στιγμές, η Δέσποινα σκέφτεται «Μακάρι να βρουν όλα όσα ψάχνουν και να τους φροντίζει ο καλός κύριος».

Πράγματι, η πνευματικότητα είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής της Δέσποινας. «Κάνω τις προσευχές μου και τον σταυρό μου κάθε μέρα και ευχαριστώ τον Κύριο που μου έδωσε στέγη πάνω από το κεφάλι μου και βρήκα σταθερότητα και αγάπη σε αυτούς τους τοίχους», λέει.

Σύμφωνα με τη Δήμητρα Μπούσγκα, Υπεύθυνη Εξυπηρέτησης Πελατών στο St Basil’s Lakemba, το προσωπικό αισθάνεται εξίσου στοργικά για τη Δέσποινα. «Είναι ένα πραγματικά περιποιητικό, κοινωνικό άτομο και θα περπατάει στις αίθουσες και στους χώρους κάθε μέρα και θα χαιρετά τους πάντες», λέει η Δήμητρα.

«Της αρέσει επίσης να μαγειρεύει και να κηπουρεύει και να ταΐζει τα πουλιά στο μπαλκόνι της». Είναι οι μικρές, απλές απολαύσεις όπως αυτές που δίνουν συχνά στη ζωή το μεγαλύτερο νόημα, και καθώς η Δέσποινα ξεκινά ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή – ως γιαγιά, θα είναι πιο ευτυχισμένο για εκείνη.

Μάθε περισσότερα για St Basil’s Homes ή Book a Tour now